تأثیر یک دوره تمرین منتخب هوازی بر روی برخی عوامل فیزیولوژیکی و هماتولوژی معتادان به هروئین

هدف از این مطالعه بررسی تأثیر یک برنامه¬ی منتخب تمرین هوازی 8 هفته¬ای بر روی برخی عوامل فیزیولوژیکی (از قبیل ضربان قلب استراحت و تمرین، فشار خون سیستول و دیاستول استراحت) و هماتولوژیک (از قبیل سروتونین و دوپامین) معتادان به هروئین استان اصفهان بود. در یک مطالعه¬ی نیمه تحربی، تعداد 27 نفر معتاد به هروئین استان اصفهان سنین 25 تا 40 سال که جهت درمان به کمپ خمینی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، بصورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. سپس بطور تصادفی در دو گروه تجربی (14 نفر) و کنترل (13 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی در یک برنامه¬ی تمرینی منتخب به مدت 8 هفته و هر هفته پنج جلسه¬ی یک ساعته با شدت تمرینات 60 تا 85 درصد حد اکثر ضربان قلب شرکت کردند. متغیرهای مورداندازه¬گیری قبل و بعد از برنامه¬ی تمرینی شامل مشخصات بدنی از قبیل؛ سن، وزن، قد، شاخص توده¬ی بدن، نسبت دور کمر به لگن، درصد چربی، وزن چربی و متغیرهای فیزیولوژیکی نظیر؛ توان هوازی، ضربان قلب استراحت و پایانی، فشارخون استراحت و همچنین متغیرهای هماتولوژیکی سروتونین و دوپامین بود. در نهایت داده¬های حاصل با استفاده از آزمون آماری کوواریانس (ancova) مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. بین گروه¬های تجربی و کنترل در متغیرهای بدنی (از قبیل وزن، شاخص توده¬ی بدنی، درصد چربی) و ویژگی-های فیزیولوژیکی (از قبیل؛ ضربان قلب حالت استراحت و پایانی، فشار خون سیستولیک حالت استراحت و توان هوازی) بعد از تمرین تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0p≤). همچنین، در متغیر هماتولوژیکی سروتونین بین گروه¬های تجربی و کنترل بعد از تمرین تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0p≤). نتایج نشان داد که یک برنامه¬ی تمرینی منتخب برای بهبود ظرفیت کاری، عوامل هماتولوژیک و وضعیت روانی معتادان به هروئین مفید است. به نظر می¬رسد بهبوها در شاخص¬های هماتولوژیکی مستقل از افزایش در توان هوازی باشد.